Bernardyn Realino początkowo myślał o karierze prawniczej i politycznej. Po tym, jak miał widzenie Matki Bożej z Dzieciątkiem, jego życie się całkowicie odmieniło i porzucił karierę polityczną wstępując do zakonu jezuitów w 1564 r.
Nazywany był „wędrowcem Boga”. Jezuita Jan Franciszek Régis był wielkim kaznodzieją. Urodził się we Francji. Chciał co prawda – tak jak inni współbracia z Towarzystwa Jezusowego – udać się zaraz po święceniach do Nowej Francji, czyli obecnej Kanady, ale wojna trzydziestoletnia, która zdziesiątkowała Europę, wymagała wykorzystania jego talentów na miejscu. Żył tylko 43 lata, ale […]
Święty Jan z Ávila to szesnastowieczny hiszpański mistyk i asceta, gorliwy franciszkański kaznodzieja, nazywany przez wielu Apostołem Andaluzji.
Św. Filip z ewangeliczną pasją uczył dzieci na ulicach podstaw katechizmu. Aby przyciągnąć dzieci, zwłaszcza ubogie i źle ubrane obdarowywał je dużym orzechem, trzema małymi orzeszkami, pięcioma ziarnami bobu i dziesięcioma ciecierzycy. Dzięki temu dzieci miały łatwiej zapamiętać, że Bóg jest jeden w trzech osobach.
Bł. Marta Wiecka, choć urodziła się na Pomorzu w Polsce, jest szczególnie bliska wiernym archidiecezji lwowskiej. To na jej terenie, w Śniatyniu, znajduje się jej grób.
Św. Jan z Avila, to hiszpański kapłan, który był bez wątpienia mistrzem ewangelizatorów. Jego posługa i nauczanie dotarły bardzo szybko do wielu miejsc, i wpłynęły znacząco m.in. na św. Antoniego Marię Klareta.
3 maja Polacy obchodzą uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Uznanie Maryi za Królową Korony Polskiej miało miejsce we Lwowie w 1656 roku.
Był jednym z najbardziej znanych lekarzy w Neapolu. Podczas epidemii cholery jaka wybuchła w tym mieście w 1911 roku, towarzyszył chorym w szpitalu, przynosząc im ulgę w cierpieniach fizycznych i duchowych. W czasach kiedy pacjent był tylko przedmiotem do wyleczenia – Józef Moscati, jako jeden z nielicznych, ostro się temu przeciwstawiał, dbając o chorych z […]
Św. Agnieszka z Montepulciano żyła we Włoszech w XIII wieku. Wokół niej powstało wiele pięknych legend. Jedna z nich mówi, że rozstając się pewnego razu z Boskim Dzieciątkiem, które nawiedziło ją na rękach swej Matki, zerwała Mu z szyi krzyżyk i zachowała na zawsze, a gdy go jej skradziono, powrócił do niej w cudowny sposób.
Św. Ludwina jako dziewczynka, podczas jazdy na łyżwach, przewróciła się tak nieszczęśliwie, że złamała żebro. Od tego czasu pozostała przez kolejne 38 lat przykuta do łóżka.