Bł. Izabela urodziła się ok. 1225 r. w Paryżu, jako córka króla Ludwika VIII i św. Blanki Kastylijskiej. Do historii Kościoła weszła przede wszystkim jako założycielka klarysek francuskich. Na obrazach ukazywana jest zazwyczaj w habicie, z koroną na głowie, jako niewiasta rozdającą ubogim jałmużnę. Wiele chorowała, ale swoje cierpienia znosiła z pokorą i poddaniem się […]

Nazywany Bratem Anielskim (po włosku Fra Angelico), bo często malował anioły. Jedna z legend mówi, że podobno po jego śmierci po policzkach aniołów, które za życia namalował spłynęły łzy.

Od wieków św. Apolonia wzywana jest o pomoc przez osoby borykające się z bólem zębów. Jest też patronką stomatologów.

Święty Oskar wciąż jest mało znany, choć jest to postać bardzo ciekawa. Wielki misjonarz krajów skandynawskich. 

Św. Paula Rzymianka żyła w czasach starożytnych. Mając 32 lata straciła męża i córkę Blesyllę, w dwa lata później zmarła kolejna córka – Rufina. Pod wpływem św. Marcelli i jej towarzyszek św. Paula poświęciła się całkowicie życiu bogobojnemu, ascezie i uczynkom miłosierdzia. Jej duchowym przewodnikiem był św. Hieronim. Jest patronką wdów.

Św. Małgorzata Węgierska chociaż była królewną, córką króla Węgier Beli IV i Marii Laskaris, stała się zakonnicą. Przebywała w ufundowanym przez swojego ojca klasztorze na wyspie, która od jej imienia wzięła miano i dzisiaj jest częścią Budapesztu. Była niezwykle uczynna i miłosierna. Bóg obdarował ją darem kontemplacji.

Św. Marceli I był papieżem dość krótko – od maja 306 roku do 16 stycznia 307 roku. Korzystając z chwilowej przerwy w prześladowaniu Kościoła, związanej ze zmianą rządów w cesarstwie rzymskim, odnowił rozbitą w wyniku prześladowań administrację kościelną. Niestety dużo przykrości doznał ze strony tzw. „lapsi”, czyli chrześcijan, którzy w czasie prześladowań wyrzekli się wiary, […]

Bł. Marcelina Darowska na terenie archidiecezji lwowskiej założyła klasztor w Jazłowcu, w którym zamieszkały siostry niepokalanki, jakie sama założyła. Nie od razu była jednak zakonnicą.

Doktor Kościoła, karmelita i mistyk. W swoich pismach odpowiadał na pytanie kim naprawdę jest człowiek i dla jak wielkich rzeczy został stworzony.

Franciszkanin bł. Rafał Chyliński (1694 -1741) przez dwa lata posługiwał w Krakowie, gdy w mieście tym panowała dżuma. W relacjach z tamtego czasu, zapamiętano go, jako kapłana, który czynił to z widoczną miłością. Był w stanie schylać się i słuchać każdego, od których wszyscy inni się odwracali, albo mieli odruch wymiotny.